เคยมีใครนั่งคิดกันบ้างไหมว่า กว่าเราจะมาเป็นเราในทุกวันนี้เรามี การเปลี่ยนแปลง อะไรบ้าง กว่าเราจะมายืนอยู่ในจุดที่เราอยู่ในปัจจุบัน เราผ่านอะไรมาบ้าง อะไรเป็นเหตุผลที่ทำให้เราได้ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน ลองหาตัวอย่างมาพิจารณากับตัวเองสักเล็กสักน้อยดู บางคนอยู่ในหน้าที่การงานปัจจุบัน มีตำแหน่งที่เติบโตขึ้นกว่าเดิมสมัยเป็นพนักงานใหม่เมื่อ 5 ปี ก่อน บางคนมีสุขภาพดีมีรูปร่างที่ตัวเองพอใจผิดกับเมื่อปีก่อนที่เคยไม่มั่นใจเอามาก ๆ บางคนอยู่ในช่วงชีวิตที่กำลังจะเริ่มต้นเรียนในรั้วมหาวิทยาลัย สามารถเรียนในคณะในสาขาที่ตัวเองต้องการได้ บางคนเป็นเจ้าของธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ

             ความสำเร็จที่ยกตัวอย่างขึ้นมาเหล่านี้ ไม่มีข้อไหนเลยที่เป็นความสำเร็จที่ถูกเสกขึ้นมาโดยที่คนหนึ่งคนไม่ลงมือทำอะไรเลย คนที่เติบโตในหน้าที่การงานได้ เพราะพวกเขาพัฒนาตัวเองอย่างต่อเนื่อง สร้างผลลัพธ์และความเชื่อใจให้กับองค์กรที่เขาอยู่จนได้รับเลือกให้ไปลุยต่อในตำแหน่งที่มีความรับผิดชอบมากขึ้น ท้าทายมากขึ้น และให้ผลตอบแทนดีมากขึ้น คนที่สุขภาพดีรูปร่างดีที่คุณเห็นก็ต้องผ่านการออกกำลังกายและควบคุมอาหารอย่างจริงจัง คนที่สามารถเข้าเรียนในคณะที่ตัวเองหวังเอาไว้ได้สำเร็จก็ต้องผ่านช่วงที่อ่านหนังสือหาความรู้เตรียมตัวที่จะไปสอบแข่งขันกับคนอื่นอย่างหนักหน่วงเช่นเดียวกัน และแน่นอนว่าคนที่ประสบความสำเร็จในธุรกิจตัวเองก็คงจะไม่ได้แค่เริ่มธุรกิจตัวแรกขึ้นมาแล้วก็ดังปังเป็นพลุแตกแน่นอน พวกเขาก็คงจะผ่านความล้มเหลวและผิดหวังมานับครั้งไม่ถ้วน ก่อนจะมียืนอยู่ในตำแหน่งปัจจุบันนี้ได้ หรือต่อให้เป็นความสำเร็จที่ไม่ได้ยกตัวอย่างขึ้นมา บางคนอาจจะบอกว่า “ แล้วถ้าถูกหวยรางวัลใหญ่ ถือเป็นความสำเร็จไหม “ คำตอบก็คือ “ ใช่ “ เพราะคุณจะไม่มีวันถูกหวยแน่นอน ถ้าคุณไม่เลือกที่จะเดินเข้าไปซื้อตั้งแต่แรก

             มาถึงตรงนี้ก็อย่าเพิ่งเข้าใจผิดว่าบทความนี้เป็นบทความที่เขียนขึ้นมาให้ทุกคนไปสนับสนุนสลากกินแบ่งรัฐบาล แต่ใจความที่ต้องการจะสื่อก็คือ ต่อให้เป็นเรื่องที่มีโชคชะตามีดวงมาเกี่ยวข้องมากแค่ไหน ทุกเรื่อง ๆ จะต้องมีการ “ ลงมือ “ ทำเป็นองค์ประกอบสำคัญเสมอ คุณอาจจะเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลก แต่ไม่เคยถูกหวยเลยก็ได้ เพราะคุณไม่เคยซื้อหวยเลย คุณอาจจะเป็นคนที่มีความคิดของนักธุรกิจระดับสูง แต่ไม่เคยทำธุรกิจสำเร็จเลยเพราะคุณไม่เคยสร้างธุรกิจ เพราะฉะนั้นทุกคนคงจะปฎิเสธไม่ได้ว่า ต่อให้คุณจะถูกสร้างขึ้นมาให้เป็นคนที่มีพรสวรรค์ที่สุดในโลก ดวงดีที่สุดในโลก คุณจะไม่มีวันประสบความสำเร็จเลยก็ได้ ถ้าคุณไม่ลงมือทำ

             แน่นอนว่าผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นในชีวิตก็คงจะไม่ได้มีแต่ผลลัพธ์เชิงบวกอย่างเดียว ผลลัพธ์เชิงลบก็คงจะไม่ได้น้อยไปกว่าผลลัพธ์เชิงบวกเท่าไหร่เลย บางคนเคยผิดหวังกับการไม่ได้งานที่ยื่นใบสมัครเอาไว้ บางคนเคยผิดหวังกับธุรกิจที่ล้มเหลว บางคนเคยผิดหวังกับการเจรจาที่ไม่เกิดผลตามต้องการ ซึ่งแน่นอนว่าผลลัพธ์เชิงลบที่ไม่พึงประสงค์นี้ ก็ย่อมเกิดจาก “ การกระทำ “ บางอย่างของเราเช่นเดียวกัน

             คำถามต่อมาก็คือแล้วเจ้า “ การกระทำ “ เกิดขึ้นได้อย่างไร อะไรทำให้เราเลือกที่จะลงมือทำอะไรบางอย่างลงไป ? เพราะเราถูกสอนให้มีความคิดแบบนี้ ? เพราะเราเลือกตามคนอื่น ? เปล่าเลย คำตอบก็คือ เพราะเรา “ เห็นและเข้าใจ “ บางอย่างทำให้เรา “ ตัดสินใจ “ ลงมือทำต่างหาก เพราะทุกคนคงจะไม่เลือกทำอะไรโดยที่ไม่มีเหตุปัจจัยเลย ซึ่งแต่ละคนก็จะมีเหตุผลรองรับทุกการกระทำของตัวเองอยู่แล้ว ถึงแม้ว่าบางครั้งเหตุผลเหล่านั้นจะดูฟังไม่ขึ้นกับคนรอบข้าง แต่เหตุผลเหล่านั้นมีน้ำหนักมากพอที่จะทำให้เจ้าตัวเลือกทีจะทำสิ่งนั้นลงไป

             สิ่งที่เราอาจจะสังเกตได้รอบตัวเราอีกอย่างหนึ่งก็คือ เราและคนอื่นรอบตัวเรามักจะมี “ ความเห็น “ ที่แตกต่างกัน ถึงแม้ว่าจะกำลังพูดถึงเรื่องเดียวกันอยู่ก็ตาม ซึ่งความเห็นที่แตกต่างกันนี้ย่อมจะทำให้เราสงสัยขึ้นมาว่าเพราะอะไรทำให้มุมมองของเราต่างกันขนาดนี้ และบางครั้งมุมมองที่ว่าก็ดันต่างกันสุด ๆ ในระดับที่ทำให้เราสงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้นในหัวสมองของพวกเขา

             คำตอบสำหรับความแตกต่างของมุมมองที่มีต่อโลกนี้ก็คือ “ ความเชื่อ “ ที่แตกต่างกันนั่นเอง เพราะความเชื่อเป็นสิ่งที่กำหนด “ ความจริง “ ของพวกเขา ความเชื่อที่กำหนดความจริงเป็นอย่างไร ลองทำ Workshop ง่าย ๆ ที่คุณทำเองเลยก็ได้ คุณลองกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้องโดยที่พยายามโฟกัสไปที่สีแดงดู หลังจากนั้นให้คุณหลับตาลง คุณจะสามารถพูดได้เป็นฉาก ๆ ว่าสีแดงในห้องของคุณมีอะไรบ้าง หลังจากนั้นให้คุณหลับตาลงอีกครั้งโดยที่ไม่ได้มองห้องของคุณ คราวนี้ให้ลองพูดถึงสีน้ำเงินดู คุณจะพบว่าตัวเองเจออุปสรรคในการพูดถึงสีน้ำเงินมากกว่าสีแดงเมื่อครู่พอสมควร นั่นเป็นเพราะว่า คุณโฟกัสไปที่ของสีแดงที่อยู่ในห้อง จนทำให้คุณไม่สามารถ “ มองเห็น “ ของสีน้ำเงินที่อยู่ในห้องของคุณได้ ถึงแม้ว่ามันจะมีอยู่ก็ตาม คุณจะสังเกตตัวเองได้ว่า ทันทีที่คุณลืมตาขึ้นมาหลังจากที่คุณพยายามจะนึกถึงของสำน้ำเงินคุณจะเห็นว่าในห้องของคุณมีของสีน้ำเงินอยู่เต็มไปหมด นั่นแหละคือสิ่งที่ “ ความเชื่อ “ ส่งผลกระทบกับคุณอยู่ เพราะความจริงของคุณในตอนที่คุณมองหาสีแดง คุณก็จะเห็นแต่สีแดง คุณจะนึกถึงสีน้ำเงินได้น้อยมาก คราวนี้ของเปรียบเทียบกลับกันดู ถ้าเกิดว่ามีอีกคนหนึ่งที่เดินเข้ามาในห้องของคุณ ห้องเดียวกันกับที่คุณอยู่เลยแต่พวกเขาจะเอาแต่มองหา “ สีเหลือง “ ห้องเดียวกันนั้นก็จะเต็มไปด้วยของสีเหลืองที่พวกเขาพยายามจะมองหาอยู่และแน่นอนว่าเมื่อคุณพยายามจะพูดถึงของสีแดง พวกเขาก็จะงงไปกับความแตกต่างของมุมมองนี้ ว่าไอ้ห้องเดียวกันนี้ที่เขามองเห็นแต่สีเหลือง มันจะไปมีสีแดงได้อย่างไรกัน เหมือนกับตอนที่คุณพยายามจะนึกถึงสีน้ำเงินเลยไม่มีผิด