ในยุคโซเชียลปัจจุบันที่เราสามารถติดต่อสื่อสารและเข้าถึงผู้คนรอบตัวได้ ด้วยการคลิกหรือปัดโทรศัพท์ไม่กี่ครั้ง จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่เราจะเห็นการเปลี่ยนแปลงของสังคม เห็นพัฒนาการของคนรอบตัว เห็นการเติบโตของคนใกล้ชิด และเห็นความสำเร็จของคนในสังคม หลายคนที่มองเห็นเรื่องเหล่านี้ คงจะไม่ใช่เรื่องแปลกถ้าหากว่าจะนำเรื่องราวการพัฒนาตัวเอง หรือความสำเร็จของคนอื่นมาเปรียบเทียบกับตัวเอง ซึ่งเราอาจจะเคยมีประสบการณ์นี้มากันทุกคน เชื่อว่าถ้าหลาย ๆ คนเห็นพาดหัวข่าว “ หนูน้อยอายุ 7 ขวบ สร้างหุ่นยนต์บังคับตัวแรกของตัวเอง “ คงจะคิดไปตาม ๆ กันว่า “ สมัยฉัน 7 ขวบยังนั่งเล่นยางกับเพื่อนอยู่เลย “ แล้วยิ่งในโลกโซเชียล ก็ไม่ได้มีแต่ข่าวหนูน้อย 7 ชวบคนนี้เพียงคนเดียว ยังมีข่าวของผู้คนที่สำเร็จในเส้นทางของตัวเองอีกมากมาย บางคนสร้างรายได้มหาศาลให้กับตัวเองตั้งแต่อายุยังไม่ถึง 30 ปี บางคนสร้างนวัตกรรมใหม่ ๆ ที่สร้างความเปลี่ยนแปลงในสังคม หรือบางคนที่ไม่ว่าคุณจะเห็นกี่ครั้ง ๆ ก็ทำแต่เรื่องที่ตัวเองชอบอยู่ตลอดเวลา อยากกินอะไรได้กิน อยากซื้ออะไรได้ซื้อ อยากเที่ยวที่ไหนก็ได้ไป

             จึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรถ้าหากว่าคุณจะเอาความสำเร็จของคนเหล่านั้นมาเปรียบเทียบกับตัวเอง ก็ในเมื่อคุณก็เป็นคนเหมือนกันกับพวกเขา เพราะอะไรถึงมีความแตกต่างเหล่านี้ บางครั้งก็อายุไล่เลี่ยกัน หรือว่าอยู่ในสายการทำงานเดียวกัน แต่ชีวิตของคุณกับพวกเขาบางทีก็ดูจะแตกต่างกันเสียเหลือเกิน ทำไมกันนะ “ ผลลัพธ์ “ ของเราถึงได้แตกต่างกันเช่นนี้

 ความเหมือนที่แตกต่างของมนุษย์

             เมื่อเรามองไปถึงผลลัพธ์ อย่างแรกที่หลายคนอาจจะคิดขึ้นมาในหัวเมื่อเห็นคนสำเร็จก็คือ “ ต้นทุนชีวิตไม่เท่ากัน “ บางคนเกิดมาในบ้านที่มีฐานะ มีโอกาสในชีวิตมากกว่าคนอื่น ๆ นั่นคงจะเป็นสิ่งที่ทำกำหนดให้ชะตาชีวิตของเราแตกต่างกันสินะ

             ถึงแม้ว่าจะปฏิเสธไม่ได้เต็มที่ว่าต้นทุนชีวิตที่เกิดมาเป็นปัจจัยที่ทำให้คนหนึ่งคนเข้าหาโอกาสได้มากกว่า แต่สิ่งที่เราจะโฟกัสกันจริง ๆ คือธรรมชาติของมนุษย์ที่มีเหมือนกันทุกคน ย้ำว่าเหมือนกันทุกคน แต่ในความเหมือนนั้นมีความแตกต่างกันอยู่ และความแตกต่างนั้นคือปัจจัยสำคัญที่ทำให้คนเรา “ แตกต่าง “ กันโดยสิ้นเชิง ซึ่งสิ่งนั้นก็คือ “ มุมมอง “ นั่นเอง

             มุมมอง คือสิ่งที่มนุษย์ทุกคนมีเหมือนกันทั้งหมดอย่างไม่มีข้อยกเว้น แต่มุมมองของแต่ละคนที่มีต่อโลกที่พวกเขาอาศัยอยู่นั้นแตกต่างกันออกไป และความแตกต่างนี้นี่แหละคือตัวแปรสำคัญให้ “ ชีวิต “ ของแต่ละคนแตกต่างกัน ซึ่งเรื่องที่น่าแปลกใจก็คือ ไม่ว่ามุมมองที่พวกเขามีต่อชีวิตจะเป็นอย่างไร ชีวิตของพวกเขาก็จะเป็นไปตามมุมองของพวกเขาทั้งสิ้น ยกตัวอย่างเช่น บางคนมองว่าตัวเองเป็นคนที่สุขภาพไม่ค่อยดี ป่วยบ่อยป่วยง่าย พวกเขาก็จะป่วยง่ายอย่างที่พวกเขาคิด และสิ่งที่คุณจะสังเกตได้ก็คือ พวกเขาจะค่อนข้างดื้อเวลาที่พวกตัดเตือนให้พวกเขาดูแลตัวเองเสียด้วย เตือนให้ทานยาก็ไม่ค่อยทาน ซ้ำยังชอบทานแต่อาหารที่ไม่มีประโยชน์อีกด้วย และในทางกลับกัน ก็จะมีคนที่มองว่าตัวเองสุขภาพดี แข็งแรง ซึ่งเราก็จะเห็นได้ทั่วไปกับผู้สูงอายุบางคนที่ดูไม่มีอายุเลย เราจะเห็นคุณลุงบางคนยังมีหุ่นฟิตเปรี๊ยะจนคนอายะน้อยยังต้องอาย หรือเรายังเห็นคุณป้าบางคนในงานวิ่งที่ทำเวลาได้ดีกว่าคนหนุ่มสาวอย่างเห็นได้ชัด และถึงแม้ว่าด้วยอายุเราก็ควรจะเรียกพวกเขาว่าคุณลุงคุณป้าได้อย่างไม่รู้สึกแปลกอะไร แต่ถ้าเราได้เจอหน้าพวกเขาจริง ๆ เราก็จะอดเรียกพวกเขาว่า “ พี่ “ ไม่ได้ไปเสียอย่างนั้น ซึ่งมุมมองเหล่านี้ก็ไม่ได้มีแค่เรื่องสุขภาพเท่านั้น ยังมีทั้งเรื่องความสำเร็จด้านหน้าที่การงานและการสร้างรายได้ หรือเรื่องชีวิตรักและการสร้างครอบครัว ฯลฯ

             และสาเหตุที่มุมมองทำให้ชีวิตของเราแตกต่างกันไปก็คือ เมื่อเรามีมุมมองอย่างใดอย่างหนึ่ง เราจะเห็นแต่สิ่งที่เข้ากันกับมุมมองของเราเท่านั้น ถ้าคุณมองว่าตัวเองมีสุขภาพดี คุณจะเห็นแต่กิจกรรมที่ช่วยทำให้สุขภาพคุณแข็งแรง ถ้าคุณมองว่าการสร้างรายได้เป็นเรื่องง่าย คุณจะเห็นแต่เส้นทางการทำเงิน ถ้าคุณมองว่าชีวิตรักที่ดีเป็นเรื่องที่ใคร ๆ ก็มีได้ คุณก็จะพาตัวเองเข้าไปเจอคนที่ใช่สำหรับคุณเอง แต่ในทางกลับกันถ้าหากว่าเรามองว่าเราเป็นคนสุขภาพไม่ดี เราจะเห็นแต่อุปสรรคในการดูแลตัวเอง ถ้าเรามองว่าเงินทองเป็นของหายาก เราก็จะเห็นแต่อุปสรรคในการสร้างรายได้ และถ้าเรามองว่าความรักดี ๆ เป็นเรื่องที่มีแต่ในนิยาย เราก็จะไม่มีวันมองเห็นคนที่เกิดมาเพื่อเราจริง ๆ

             ทั้งหมดนี้ไม่ใช่เรื่องเหนือธรรมชาติอะไรทั้งนั้น ไม่มีอะไรมาบังตาเราไม่ได้มองเห็นสิ่งดี ๆ ในชีวิต ไม่ได้มีโชคชะตาที่มาเล่นตลกกับเราที่ทำให้บางคนมองเห็นสิ่งดี ๆ เต็มไปหมด ในขณะที่บางคนเห็นแต่อุปสรรค แต่เราเห็นสิ่งที่เราเห็น เพราะเรา “ เลือก “ ที่จะเห็นเองต่างหาก

             สมองของคนเรารับสามารถรับข้อมูลรอบตัวได้ 11 ล้านบิทต่อ 1 วินาที แต่ด้วยกลไกของสมองเรา เราจะเลือกจดจำเพียงแค่ 126 บิท เท่านั้นเอง นั่นหมายความว่าความเป็นจริงของคุณ จะมีเพียงหยิบมือที่คุณเลือกเท่านั้น Workshop ที่คุณสามารถทำได้เล่น ๆ ก็คือ ถ้าคุณลองนึกถึงสีแดง แล้วมองไปรอบ ๆ ห้องคุณ หลังจากนั้นให้คุณหลับตาแล้วคิดถึงสิ่งของที่อยู่ในห้องคุณของให้ได้มากชิ้นที่สุด คุณจะสังเกตได้เลยว่าคุณจะนึกถึงสิ่งของที่มีสีแดงก่อนเป็นอันดับแรก ๆ แน่นอน