คุณลองนึกถึงเป้าหมายที่คุณเคยอยาก พัฒนาตัวเอง หรือคุณอาจจะกำลังอยากจะได้อยู่ในตอนนี้ แต่สุดท้ายแล้วคุณไม่ได้แม้แต่จะเริ่มก้าวแรกเลยด้วยซ้ำ ถ้าคุณอยากลดน้ำหนักดูแลรูปร่างของตัวเอง แต่คุณกลัวว่าคุณจะลำบากในตอนที่ต้องออกกำลังกาย ในตอนที่จะต้องมีวินัยในการกินอาหาร กลัวว่าคนรอบตัวจะตัดสินคุณในตอนที่คุณยังไม่ได้ล้มเหลว กลัวสายตาของคนในฟิตเนสที่จะตัดสินคุณ และเมื่อความกลัวเหล่านี้เข้าครอบงำคุณ คุณจะพบว่าตัวคุณเองไม่อยากจะเริ่มกิจกรรมอะไรเลยที่จะสร้างผลลัพธ์เกี่ยวกับรูปร่างที่คุณอยากได้  หรือแม้แต่สิ่งที่หลาย ๆ คนอยากจะได้ในชีวิตก็คือ อยากจะสร้างรายได้ให้กับตัวเอง อยากจะสร้างความมั่นคงในชีวิต แต่ยังไม่กล้าที่จะเริ่มต้นธุรกิจของตัวเอง กลัวว่าจะล้มเหลว กลัวจะไปไม่รอด กลัวว่าตัวเองจะมีความรู้ไม่พอ ฯลฯ และสุดท้ายก็วนมาจบตั้งแต่คุณยังไม่ออกจากจุดสตาร์ทเพราะว่าคุณยัง “ ไม่ได้เริ่ม “

             แต่ก่อนที่จะมองว่าความกลัวเป็นวายร้ายที่ขวางกั้นระหว่างคุณกับความสำเร็จ คุณจะต้องเข้าใจก่อนว่าความกลัวจะเป็นอุปสรรคต่อเมื่อมัน “ ครอบงำ “ คุณเท่านั้น ความกลัวจะครอบงำคุณต่อเมื่อคุณ “ ไม่ทัน “ ความกลัวเท่านั้น เพราะจริง ๆ แล้วความกลัวทำหน้าที่เหมือนเป็น Defense mechanism หรือเสมือนระบบป้องกันของจิตใจเราอย่างหนึ่ง เพราะความกลัวมาเพื่อ “ เตือน “ คุณไม่ให้คุณเอาตัวเองไปอยู่ในจุดที่คุณเคยเจอเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์มาก่อน เพราะฉะนั้นถ้าหากว่าคุณ “ ทัน “ ความกลัวของตัวเอง คุณรับรู้ได้ว่าข้อความที่ความกลัวนั้นกำลังบอกคุณอยู่คืออะไร เมื่อนั้นความกลัวจะไม่เป็นอุปสรรคอีกต่อไปและจะกลายเป็น “ เครื่องมือ “ ให้คุณแทน

 2. สติ

             อย่างที่ได้กล่าวไปข้างต้นว่า ความกลัว ของคนเราจะกลายเป็นอุปสรรคได้ก็ต่อเมื่อเราไม่ทันความกลัว ดังนั้นเครื่องมือที่จะทำให้เราทันความกลัวได้ก็คือ “ สติ “ นั่นเอง ซึ่งถ้าจะให้พูดแล้ว สติเป็นหนึ่งองค์ประกอบที่หลายคนเข้าใจว่ามันคืออะไร แต่บ่อยครั้งเราไม่ได้เข้าใจจริง ๆ ว่าสติใช้งานอย่างไร ทำงานอย่างไร และสร้างความเปลี่ยนแปลงได้อย่างไรบ้าง หลายคนจะเข้าใจว่าเมื่ออยู่ในสถานการณ์คับขันให้ตั้งสติ ไม่ตกใจ ไม่โหวกเหวกโวยวาย

             แต่จริง ๆ แล้ว “ สติ “ เป็นเครื่องที่จะใช้จับ “ ความคิด “ ที่พุ่งขึ้นมาในระยะเวลาสั้น ๆ ซึ่งความคิดเหล่านี้หลายคนจะไม่ทันมันว่าเกิดจากอะไร คุณจะรู้ตัวอีกทีก็คือความคิดเหล่านี้ส่งผลกับคุณจนทำให้อารมณ์และความรู้สึกของคุณผันผวนไปแล้ว บ่อยครั้งคุณจะไม่รู้ว่าคุณโกรธอะไร คุณไม่ชอบอะไร แต่มารู้ตัวอีกทีคุณก็รู้สึกหงุดหงิดไปเสียแล้ว หรือคุณอาจจะมีความคิดบางอย่างกำลัง “ เตือน “ คุณอยู่ แต่ถ้าหากว่าคุณไม่ทันความคิดนั้น คำเตือนนั้นจะเปลี่ยนไปเป็นความกลัวในทันที และเมื่อความกลัวเข้าครอบงำ คุณก็จะแข็งทื่อและไม่ทำอะไรทั้งสิ้น หรือคุณอาจจะหันหนีออกจากเป้าหมายและผลลัพธ์ของคุณก่อนที่คุณจะเริ่มทำเสียด้วยซ้ำ

             ซึ่งทั้งหมดนี้เกิดขึ้นโดยที่คุณไม่รู้ด้วยซ้ำ เพราะสติคุณไม่มากพอจะจับความคิดเหล่านี้ได้ทัน ด้วยเหตุนี้ “ สติที่ไม่ถูกฝึกใช้ “ จะกลายเป็นอุปสรรคที่ทำให้คุณไม่รับรู้ถึงปัจจัยภายในที่กำลังขวางกั้นการเติบโตของตัวคุณเอง

3. จัดพฤติกรรม

             พฤติกรรมที่กล่าวถึงนี้ก็คือ พฤติกรรมที่ส่งเสริมหรือมีส่วนเกี่ยวข้องกับการฝึกสติในชีวิตประจำวัน ซึ่งจากที่กล่าวไว้ในข้อ 2 ทุกคนน่าจะเห็นความสำคัญของสติที่จะส่งผลกับอารมณ์ความรู้สึก และกับให้ความหมายกับ “ ความกลัว “ ที่เป็นอุปสรรคสำคัญในการพัฒนาและเติบโตกันดีแล้ว และสาเหตุที่เราไม่สามารถใช้ประโยชน์จากสติได้เต็มที่ เพราะโดยส่วนใหญ่แล้ว คนเรามักจะไม่ได้มีกิจกรรมที่ช่วยฝึกสติอยู่ในชีวิตประจำวันนั่นเอง

             พอพูดถึงการฝึกสติแล้วหลายคนอาจจะเริ่มคิดไปถึงศาสนาหรือการนั่งสมาธิ ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องผิด แต่อย่าเข้าใจผิดว่าการฝึกสติจะเกิดได้จากพิธีกรรมทางศาสนาแต่เพียงอย่างเดียวเท่านั้น การฝึกสติสามารถทำได้กับทุก ๆ กิจกรรมที่คุณสามารถจดจ่ออยู่กับมันได้ตลอดเวลา

             เคยมี Workshop หนึ่งที่ให้ผู้เข้าร่วมลองนั่งเฉย ๆ แล้วหายใจเข้า และออกอย่างช้า ๆ เป็นระยะเวลาหนึ่ง และเมื่อครบเวลาที่กำหนด ผู้เข้าร่วมทุกคนจะถูกถามว่า ในขณะที่กำลังนั่งหายใจอยู่เฉย ๆ นั้นพวกเขานึกถึงกิจกรรมอะไร สิ่งที่น่าสนใจก็คือ ทุกคนมักจะมีกิจกรรมที่ตนเองนึกถึงแตกต่างกันออกไปทั้งหมด มีคนบอกว่านึกถึงตอนที่นั่งตกปลากับครอบครัว มองเห็นธรรมชาติ บรรยากาศสบาย ๆ และการพยายามสังเกตตลอดวเลาว่า ปลาติดเบ็ดแล้วหรือยัง มีอีกคนบอกว่านึกถึงการนั่งฟังเพลงอยู่บนเตียง เพราะพวกเขาบอกว่าเสียงดนตรีจากเพลงโปรดของตนทำให้รู้สึกสบายใจและปล่อยวางความคิดไปได้ และบางคนบอกว่ากำลังนึกถึงตอนที่ออกกำลังกายอยู่ เพราะเวลาออกกำลังกายก็ต้องควบคุมลมหายใจลักษณะนี้เหมือนกัน  ซึ่ง Workshop นี้แสดงให้เห็นว่า แต่ละคนมักจะมีกิจกรรมที่ทำให้ตัวเองในโอกาสได้ฝึกสติด้วยกการจดจ่อกับอะไรบางอย่างอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าอาจจะไม่รู้ตัวหรือไม่ได้มีโอกาสได้ทำกิจกรรมเหล่านั้นบ่อย ๆ เป็นประจำนั่นเอง