โลกที่เราอยู่อาศัยในปัจจุบัน เกิดขึ้นมาด้วยการพัฒนาและวิวัฒนาการของมวลมนุษย์ ผ่านเหตุการณ์มามากมายนับไม่ถ้วน ทั้งเหตุการณ์ที่เล็กน้อย และเหตุการณ์ที่ยิ่งใหญ่จนเป็นหนึ่งเหตุการณ์สำคัญในประวัติศาสตร์ ซึ่งแน่นอนว่าการ เปลี่ยนแปลง กับสิ่งที่เกิดขึ้นก็คงจะมีทั้งเรื่องที่ดีและไม่ดี ขึ้นอยุ่กับมุมมองของแต่ละคนที่มีเหตุการณ์แต่ละอย่างที่แตกต่างกันออกไป แต่สิ่งที่สำคัญที่พวกเราได้จากเหตุการณ์เหล่านั้นคือ การเรียนรู้ และการพัฒนา ซึ่งถ้าหากว่าโลกนี้ขาดไปสักหนึ่งเหตุการณ์ ปัจจุบันก็อาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่เป็นอยู่ในตอนนี้ก็เป็นได้ ลองเทียบดูว่าในตอนที่สองพี่น้องตระกูลไรท์พยายามสร้างยานพาหนะทางอากาศก็น่าจะมีคนที่ไม่เห็นด้วยอยู่แน่นอน พวกเราในตอนนี้ก็ได้แต่ศึกษาแล้วก็ชื่นชมกับความกล้าที่จะเริ่มต้นสิ่งใหม่ ๆ ของพวกเขาทั้งสอง แต่เชื่อว่าถ้าย้อนเวลากลับไปตอนนั้นก็น่าจะมีคนไม่เห็นด้วยกับเหตุการณ์นี้แน่นอน บางคนบอกว่าเป็นการเอาชีวิตขึ้นไปเสี่ยงตายแลกกับความสะดวกสบาย หรือบางคนอาจจะกลัวว่าถ้าเทคโนโลยีนี้สำเร็จขึ้นมาจริง ๆ การขนส่งทางบกหรือทางเรือที่เป็นธุรกิจของพวกเขาอาจจะถูกขัดขวาง หรือที่พวกเราเรียกกันติดปากในปัจจุบันว่าถูก “ Disrupt ” ก็ได้

             แน่นอนว่าเมื่อมีสิ่งใหม่ ๆ เกิดขึ้นความเปลี่ยนแปลงก็จะตามมาอย่างแน่นอน บางครั้งความเปลี่ยนแปลงก็อาจจะเกิดอยู่ในกลุ่มสังคมเล็ก ๆ รอบตัวคุณ หรือมีผลกระทบระดับจังหวัด หรืออาจจะสามารถมีผลกระทบวงกล้าวระดับประเทศหรือระดับโลกเลยก็เป็นไปได้ เมื่อก่อนที่เราอยู่ในยุคที่ติดต่อสื่อสารด้วยการส่งจดหมายเพียงอย่างเดียว หน่วยงานการขนส่งจึงเป็นทางเลือกเดียวที่สำหรับการติดต่อกันของคนที่อยู่ไกลกัน ข้อมูลข่าวสารที่ผู้คนรับได้มีอยู่จำกัด แต่ถ้าลองเปรียบเทียบกับยุคปัจจุบันที่มีเทคโนโลยี Internet ที่คุณกำลังใช้อ่านบทความนี้อยู่ ถ้าคุณหันไปมองหน่วยงานขนของรอบ ๆ ตัวคุณในตอนนี้ บอกได้เลยว่าจดหมายที่เขียนกันเพื่อสื่อสารนั้นแทบจะไม่มีเหลืออยู่แล้ว หน่วยงานขนส่งในปัจจุบันจะเน้นไปทางขนส่งพัสดุแทน

             และแน่นอนว่าความเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ก็ไม่ได้จะส่งผลดีต่อทุกคนเสมอไป ในยุคปัจจุบันพฤติกรรมการใช้บริการขนส่งไม่ได้มีแค่กับส่งสินค้าผ่านไปรษณีย์หรือหน่วยงานที่เกี่ยวข้องแล้ว แต่บริการขนส่งที่นิยมใช้กันมากอย่างหนึ่งก็คือบริการ Delivery ของร้านอาหาร ซึ่งในมุมของผู้บริโภคก็ย่อมเป็นเรื่องดีอยู่แล้ว เหมือนมีร้านอาหารเป็นร้อย ๆ ร้านพร้อมมาส่งตรงหน้าบ้านคุณตลอดเวลาถ้าคุณพร้อมจ่าย แต่ในมุมของเจ้าของกิจการร้านอาหารในท้องถิ่นก็อาจจะรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ ว่าจากการเป็นร้านข้าวมันไก่ร้านเดียวในย่านนี้ละต้องเริ่มมาแข่งกับร้านข้าวมันไก่ทั่วเขตพื้นที่ของตัวเอง เป็นต้น

             เมื่อเราอยู่ในยุคที่ข้อมูลเข้าถึงกันได้มากมายมหาศาล ถ้าจะบอกว่าปรับตัวไม่ทันเพราะไม่มีข้อมูลก็คงจะเป็นเรื่องที่ฟังลำบากสักหน่อย ถ้าคุณมีโอกาสหันกลับไปมององค์กรของตัวเองดูแล้วพบว่า การจะเปลี่ยนแปลงอะไรสักอย่างมันยากลำบากเหลือเกิน จะแก้อะไรสักเล้กสักน้อยก็ดูจะเป็นปัญหาใหญ่ระดับองค์กรยังไงยังงั้น หรืออาจจะยังไม่ต้องหันไปมองกลุ่มสังคมรอบตัวก็ได้ ลองสังเกตตัวเองดูว่าตัวคุณเอง เป็นคนที่มีความคิดเห็นเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงอย่างไร ของสังเกตดูว่าความคิดแรกของคุณที่โผล่เข้ามาในหัวของคุณเมื่อคุณสัมผัสถึงความเปลี่ยนแปลงได้คืออะไร ถ้าความคิดนั้นเอนเอียงไปในทางที่เป็นทางลบ ไม่ชอบ หรือไม่อยากปรับตัวตาม นี่เป็นสัญญาณหนึ่งอย่างที่กำลังจะบอกคุณว่า คุณควรจะต้องแก้ไขความคิดนี้ ก่อนที่จะสายเกินแก้

             ถ้ายังไม่รุ้สึกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญ ของจินตนาการตามดูว่า คุณเป็นคนที่ปั่นจักรยานไปไหนมาไหนตลอดเวลา โดยที่ไม่ใส่อุปกรณ์ป้องกันตัวเลย เพราะเมื่อก่อนคุณปั่นจักรยานสี่ล้อบนสนามหน้าบ้านของคุณคนเดียว ไม่ล้มแน่ ๆ แล้วก็ไม่ได้มีใครมาให้ชนด้วย แต่ปัจจุบันคุณต้องปั่นจักรยานอยู่ในละแวกบ้านเพื่อทำธุระจิปาถะ แต่คุณก็ยังไม่รู้สึกว่าจะต้องใส่อุปกรณ์ป้องกันอะไร เพราะคุณติดการปั่นสบาย ๆ เหมือนเมื่อก่อน ไม่ต้องพูดถึงสนับเข่าสนับศอกเลย หมวกกันน๊อคคุณยังไม่อยากใส่ เพราะมันไม่สบายตัว แต่องค์ประกอบในปัจจุบันมันแตกต่างออกไปราวฟ้ากับเหว คุณไม่ได้ปั่นจักรยานสี่ล้อเหมือนเดิมแล้ว คุณไม่ได้ปั่นตัวคนเดียวในลานบ้านของคุณแล้ว ความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นรอบตัวคุณแล้วแต่คุณก็ยังคงทำตัวเหมือนเดิม ถ้าเป็นคุณ คุณจะยอมรับความเสี่ยงตรงนี้ไหม ? แลกความสบายเล็กน้อยกับอุปกรณ์ป้องกันที่สามารถช่วยชีวิตของคุณในสถานการณ์ที่ไม่คาดฝันได้

             แน่นอนว่าหลังจากที่อ่านตัวอย่างข้างต้นไปแล้วทุกคนน่าจะเลือกการใส่อุปกรณ์ป้องกันตัวอยู่แล้ว และเชื่อได้เลยว่าถ้าหากว่าคุณรู้ว่าความเสี่ยงมันมากแค่ไหน คุณก็จะยินดีใส่แม้กระทั่งสนับเข่าสนับศอกเพื่อป้องกันตัวของคุณเองจริงไหม ? แต่น่าเสียดายที่หลายองค์กรในปัจจุบันยังเลือกที่จะไม่ใส่อุปกรณ์ป้องกันตัวเองอยู่ ยังเลือกที่จะปฏิบัติเหมือนเดิมในสภาพแวดล้อมที่แตกต่างออกไป ที่น่าเป็นห่วงไปมากกว่านั้นก็คือ ตัวอย่างที่ยกขึ้นมา เป็นการทำกิจกรรมอย่างเดิมในสภาพแวดล้อมที่แตกต่างออกไป เหมือนกับที่เขาบอกว่าเข้าเมืองตาหลิ่วให้หลิ่วตาตาม แต่บางคนก็เลือกที่จะไม่หลิ่วตาตามก็มี แล้วยิ่งถ้าหากว่าเป็นเหตุการณ์ที่ความเปลี่ยนแปลงเป็นฝ่ายเข้ามาหาตัวคุณเองล่ะ ? พื้นที่ของคุณไม่สามารถทำกิจกรรมแบบเดิมแล้วให้ผลลัพธ์เหมือนเดิมได้อีกต่อไปเมื่อความเปลี่ยนแปลงมาถึงตัวคุณ แล้วยิ่งถ้าหากว่าคุณไม่พร้อมที่จะเปลี่ยนแปลงขนาดนี้ คุณจะรับมือกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้อย่างไร ? เพราะต่อให้ตะโกนก่นด่าไปก็คงจะไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาให้คุณได้ จริงไหม ? ถ้าลองสังเกตดี ๆ จะเห็นว่าแต่ละคนจะได้ผลลัพธ์ที่แตกต่างกันออกไปตามวิธีการที่รับมือกับการเปลี่ยนแปลง จะสังเกตออกง่าย ๆ เป็น 3 กลุ่มก็คือ

“เปลี่ยนแปลงตัวเอง ก่อนที่จะโดนสภาพแวดล้อมบังคับให้เปลี่ยนแปลง”