ประวัติ

             การสะกดจิต เป็นหนึ่งเครื่องมือในการรักษาแขนงหนึ่ง มีบันทึกอยู่ในประวัติศาสตร์มาอย่างยาวนาน ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ใช้ชื่อเรียกว่า “การสะกดจิต” แต่จะปรากฏให้เห็นอยู่ในรูปแบบต่างๆ บ้างก็อยู่ในลัทธิบางอย่าง บ้างก็ถูกนำไปใช้ในการรักษาอาการบางประเภท บ้างก็ถูกกล่าวถึงในเชิงของพลังเหนือธรรมชาติอย่างหนึ่ง

             การสะกดจิตถูกกล่าวถึงในเชิงวิทยาศาสตร์เป็นครั้งแรก ในช่วงศตวรรษที่ 18 โดยนายแพทย์ Franz Mesmer ซึ่งคุณ Mesmer ได้นำวิธีการสะกดจิตมาปรับใช้ในการรักษาคนไข้ในกรุงเวียนนา และกรุงปารีส แต่ด้วยความเข้าใจผิดๆของคุณ Mesmer ที่เข้าใจว่าการสะกดจิต เป็นการรักษาด้วยการใช้พลังงานที่มองไม่เห็นอย่างหนึ่งที่ไหลผ่านจากนักสะกดจิตไปถึงคนไข้ ทำให้เขาไม่ได้รับความไว้วางใจในเชิงวิทยาศาสตร์ วิธีการของคุณ Mesmer ถูกเรียกตามชื่อของเขาว่า “Mesmerism” ที่มีความหมายว่า “การสะกดจิต” เหมือนกัน แต่เป็นการสะกดจิตด้วยความเข้าใจที่แตกต่างจาก Hypnosis หรือศาสตร์การสะกดจิตในปัจจุบัน แต่อย่างไรก็ตามการใช้อย่างผิดๆไมได้จบเท่านั้น หลังจาก Mesmerism เริ่มเป็นที่รู้จัก บุคลากรทางการแพทย์หลายคนก็เริ่มนำศาสตร์นี้ไปใช้อย่างแพร่หลาย

             จนกระทั่งในช่วงศตวรรษที่ 19 James Braid นายแพทย์ชาวอังกฤษเริ่มศึกษาเกี่ยวกับกระบวนการทำงานของการสะกดจิต คุณ Braid เริ่มสนใจการสะกดจิตจากการดูการสาธิตการสะกดจิตของนักสะกดจิตชื่อ La Fontiane ซึ่งในการสาธิตนั้น ซึ่งที่ดึงความสนใจของคุณ Braid คือ ในระหว่างที่ทำการสะกดจิต ดวงตาของผู้ถูกสะกดจิตมองไปที่นักสะกดจิตอย่างไม่ละสายตา ซึ่งทำให้ Braid ตระหนักได้ว่า ความสำคัญของดวงตาที่จับจ้องสิ่งใดสิ่งหนึ่ง จะทำให้เกิดความมึนงง และเมื่อ Braid ทำการศึกษา ทำให้เขารู้ว่า สถานะ ”ภวังค์” (trance) การเข้าไปอยู่ในภวังค์นี้จะคล้ายกับเวลาที่คนเรากำลังนอนหลับอยู่ ถึงแม้ว่าในตอนนั้นผู้ถูกสะกดจิตจะตื่นอยู่ก็ตาม และทำให้เราบัญญติคำที่ใช้เรียกการสะกดจิตว่า Hypnosis ซึ่งอ้างอิงมาจากเทพแห่งการนอนหลับของชาวกรีก Hypnos นั่นเอง

            ต่อมาในช่วงปี 1880 Hypnosis ถูกแพร่หลายและได้รับความสนใจอย่างมาก หนึ่งในผู้ที่ให้ความสนใจเกี่ยวกับศาสตร์การสะกดจิตนี้คือนายแพทย์ชาวฝรั่งเศส Auguste Liébeault ที่เคยใช้วิธี Mesmerism มาก่อน Liébeault ร่วมมือกับ Hippolyte Bernheim ศาสตราจารย์ด้านการแพทย์แห่งมหาวิทยาลัย Strasbourg ในประเทศฝรั่งเศส พวกเขาพัฒนาศาสตร์การสะกดจิตและ Liébeault ได้ใช้วิธีการสะกดจิต รักษาอาการปวดสะโพกของคนไข้ให้หายได้ภายในเวลาชั่วข้ามคืน พวกเขาได้เขียนอธิบายเกี่ยวกับการสะกดจิตในรูปแบบนี้ว่า เป็นการสะกดจิตที่ไม่มีกระบวนการสัมผัสร่างกาย หรือใช้แรงกับร่างกายผู้ถูกสะกดจิตแต่อย่างใด แต่เป็นการสะกดจิตที่เป็นการตอบสนองต่อคำแนะนำโดยที่มีจิตเป็นสื่อกลาง และพวกเขาร่วมกันก่อตั้งโรงเรียนการสะกดจิตแนนซี่ (Nancy school of Hypnosis) ในเวลาต่อมา

             ในช่วงเวลาเดียวกันนั้น นายแพทย์ชาวออสเตรเลีย Sigmund Freud เดินทางมาที่ประเทศฝรั่งเศส และหลังจากที่เขาได้ศึกษาเกี่ยวกับการสะกดจิต เขารู้สึกประทับใจกับศักยภาพในการรักษาโรคทางประสาทของ Hypnosis เมื่อเขากลับไปที่กรุงเวียนนา Freud ได้นำ Hypnosis มาประยุกต์ใช้ในการรักษา โดยเขาใช้ Hypnosis ในการค้นหาเหตุการณ์บางอย่างที่เป็นต้นเหตุของโรคประสาทบางประเภทที่คนไข้อาจจะลืมไปแล้ว ต่อมาเขาพัฒนาการสะกดจิตแบบ “การบำบัดด้วยคำพูด” (Psychoanalysis) แต่ด้วยธรรมชาติของการบำบัดแนวจิตวิเคราะห์ของเขามีผลทำให้กลายเป็นความคั่งแค้นในทางจิตวิทยา บวกกับระยะเวลาที่ Freud ใช้ในการรักษาร่วม 100-300 ชั่วโมง ทำให้สุดท้ายแล้วแนวคิดนี้ก็ค่อยๆจางหายออกไปจากหน้าประวัติศาสตร์ของการสะกดจิต

             ในปี 1890 ช่วงไล่เลี่ยกันกับที่ Freud เริ่มใช้ Hypnosis คุณ William James เขียนหนังสือที่เรียกได้ว่า หากคุณต้องการที่จะเรียนรู้และฝึกฝนเรื่องการสะกดจิต ชื่อว่า Principles of Psychology “หลักจิตวิทยา” ที่อธิบายถึงโปรแกรมภาษาศาสตร์ทางระบบประสาท และรูปแบบอื่นๆที่มีผลแทรกแซงต่อผู้ถูกสะกดจิต