“ปรากฎการณ์ยิ่งรู้ยิ่งโง่” ผลจากจากวิจัยของ Bertrand Russell นักปรัชญา กล่าวไว้ว่า มีนักคิดเรียกอาการที่คนไม่เก่งแต่คิดว่าตัวเองเก่งว่า ‘Dunning–Kruger effect’ คือเป็นอาการที่เกิดขึ้นในระดับ ‘การรับรู้’ ที่ว่าคนๆ หนึ่งหลงคิดไปว่าตัวเองนี่แสนจะเก่งกาจ เป็นอคติที่ทำให้ไม่สามารถ ‘ประเมิน’ ความสามารถที่แท้จริงของตัวเองได้

งานศึกษาที่ว่าตีพิมพ์ในปี 1999 แค่ชื่องานวิจัยก็สุดแสนจะแสบ คือชื่องานวิจัยเริ่มว่า ‘ไม่ได้เรื่อง แถมยังไม่รู้ตัว (unskilled and unaware of)’ ซึ่งสรุปได้ว่า การประเมินตัวเองสูงเกินไป และปัญหาที่สำคัญคือการประมาณตนที่ผิดพลาดนี้กลายเป็นอุปสรรคของการพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นกว่าเดิมได้ ตรงนี้เองที่ตรงข้ามกับคนเก่งๆ ทั้งหลายที่มักจะประสบปัญหาที่ตรงข้ามกัน คือประเมินตัวเองต่ำกว่าความเป็นจริง ตรงนี้อาจจะเป็นทัศนคติส่วนหนึ่งที่ผลักดันให้คนเก่งพัฒนาตัวเองได้เรื่อยๆ แต่ก็ประสบปัญหาเรื่องความเครียดและความกดดันจาก imposter syndrome คือคิดว่าตัวเองไม่เก่งจริง แค่โชคดีเฉยๆ

ในบทคัดย่อของงานศึกษาเรื่อง Dunning–Kruger effect เริ่มต้นด้วยประโยคที่ว่า “คนเรามักจะประเมินทักษะความสามารถของตัวเองว่าสูงกว่า เก่งกว่าคนอื่นอยู่เสมอ” เช่น ในสหรัฐฯ มีการทำสำรวจทักษะการขับขี่ของนักศึกษา ผลคือนักศึกษาจำนวน 93% ประเมินว่าตัวเองมีทักษะการขับขี่ที่ ‘เก่งกว่าทั่วๆ ไป (above average)’ หรือเจ้าของร้านอาหารทั้งหลายก็บอกว่าร้านข้าพเจ้าเตรียมรับรางวัลได้เลย แต่ผลที่แท้จริงคือร้านส่วนใหญ่มักจะปิดตัวลงภายในเวลาไม่เกินสามปี